Fannie Lou Hamer: ?Nic mnie nie powstrzyma oprócz śmierci?

Niepokorna działaczka polityczna Fannie Lou Hamer była jednym z najbardziej energicznych i ważnych głosów amerykańskiego ruchu na rzecz praw obywatelskich.

Jako najmłodsza z 20 dzieci urodziła się na plantacji dla robotników rolnych w Missisipi i mieszkała na podobnych farmach do 44 roku życia.

Jako czarna kobieta zaczęła walczyć o prawo do głosowania po tym, jak uczestniczyła w konferencjach Regionalnej Rady Przywództwa Czarnych organizowanych w pobliskim mieście. Jednak to w Studenckim Bezprzemocowym Komitecie Koordynacyjnym (SNCC) szlifowała swoje umiejętności jako aktywistka. W tamtym czasie rasistowskie prawo uniemożliwiało czarnym zarejestrowanie się do głosowania.

31 sierpnia 1962 r. próbowała zarejestrować się do głosowania wraz z delegacją 17 innych członków SNCC. ?Myślę, że gdybym miała trochę rozumu, to bym się trochę bała? ? powiedziała. ?Ale po co było się bać? Jedyne, co biali mogli zrobić, to mnie zabić, a odkąd pamiętam, wydawało mi się, że próbują to robić po trochu?.

Nie dość, że odmówiono im prawa do głosowania na podstawie niezdanego testu czytania i pisania, to jeszcze policjanci nękali ich w drodze do domu. Zostali ukarani grzywną w wysokości 100 dolarów na podstawie wyssanego z palca zarzutu, że autobus szkolny, którym jechali, był ?zbyt żółty?.

Na tym nie skończyło się zamieszanie. Tej nocy Hamer została zwolniona z plantacji i wyrzucona z posesji. Stało się to pomimo tego, że powiedziała swojemu szefowi: ?Nie zarejestrowałam się, aby głosować na ciebie, zarejestrowałam się, aby głosować na mnie?. Jedenaście dni później biali suprematyści 16 razy ostrzelali dom, w którym według nich przebywała Hamer.

Hamer odniosła zwycięstwo, rejestrując się do głosowania ? ale jej bezpośrednie działania nie ustały, podobnie jak prześladowania. W 1963 r. została aresztowana za siedzenie w kawiarni ?tylko dla białych? na dworcu autobusowym w Charleston w Karolinie Południowej. W rezultacie Hamer została brutalnie pobita i napastowana seksualnie w policyjnej celi.

Chociaż Hamer nigdy nie odzyskała pełnej sprawności po ataku, po powrocie do Missisipi rzuciła się w wir pracy organizacyjnej.

W Partii Demokratycznej upatrywała mechanizmu, który mógłby zapewnić czarnym lepszą repre- zentację polityczną.

Hamer była współzałożycielką Wolnościowej Partii Demokratycznej Missisipi ? odłamu w ramach szerszej organizacji, który sprzeciwiał się rasizmowi w partii.

Została wybrana do wygłoszenia przemówienia na konwencji Demokratów w 1964 r., gdzie przekonywała, że jej delegacja powinna zastąpić całkowicie białą delegację z Missisipi.

Powiedziała: ?Czy to jest Ameryka, kraj wolnych ludzi i ojczyzna odważnych, gdzie musimy spać z telefonami odłożonymi na widełki, ponieważ nasze życie jest codziennie zagrożone, ponieważ chcemy żyć jako godne istoty ludzkie w Ameryce??.

Mimo że w tym samym roku bez powodzenia kandydowała do Senatu Stanów Zjednoczonych, Hamer była przede wszystkim oddolną działaczką polityczną. ?Nie mogę sobie pozwolić na siedzenie i nic nie robienie, kiedy wiem, że coś się dzieje? ? powiedziała. ?Wyjdę tam i coś z tym zrobię?.

W 1971 r. została współzałożycielką Krajowego Klubu Kobiet w Polityce ? grupy wspierającej kobiety ubiegające się o wybór do władz.

Oprócz szukania możliwości zmian u Demokratów i formalnej reprezentacji polity- cznej, Hamer skupiła się na walce z ubóstwem i złymi warunkami mieszkaniowymi w Missisipi.

Od czasu pobicia przez policję w 1963 r. Hamer powiedziała, że ?nic mnie nie powstrzyma oprócz śmierci?. I tak się stało.

Fannie Lou Hamer zmarła 14 marca 1977 roku w wieku zaledwie 59 lat.

Zgodnie z jej ostatnią wolą, Hamer nie została pochowana na plantacji, lecz na ziemi, której była właścicielką.

Na jej nagrobku wyryto jeden z jej najsłynniejszych cytatów: ?Jestem chora i zmęczona byciem chorą i zmęczoną? (?I am sick and tired of being sick and tired?).

Sarah Bates

Tags: Featured

Category: Gazeta - czerwiec 2022, Gazeta - czerwiec 2022 - cd.