Wyniki wyborów i policyjny terror w Rosji

Centralna Komisja Wyborcza Federacji Rosyjskiej podsumowała wyniki wyborów do Dumy Państwowej, według oficjalnych danych ?partia władzy? ? Jedna Rosja ? zdobyła 49,82% głosów na listach partyjnych, a także wygrała w 198 okręgach jednomandatowych, co ponownie daje jej konstytucyjną większość w parlamencie kraju. Najbliższy konkurent, reformistyczno-lewicowa KPFR (Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej) zdobyła 18,93% głosów i wygrała w 9 okręgach jednomandatowych. Partie LDPR (Liberalno-Demokratyczna Partia Rosji) i SRZP (Sprawiedliwa Rosja ? Za Prawdę) mają mniej mandatów poselskich w porównaniu do poprzedniego składu Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej. Do parlamentu wchodzi też partia, która wcześniej nie była w nim reprezentowana ? „Nowi Ludzie”, która jest ugrupowaniem liberalnym i opierającym się na wsparciu małego biznesu.

Fałszerstwa wyborcze

Jednak nie wszyscy zgadzają się z przedstawionymi wynikami wyborów ? wielu słusznie uważa, że w wielu miejscach doszło do masowych fałszerstw. Na przykład niezależny analityk wyborczy Siergiej Szpilkin opublikował na swojej stronie na Facebooku pierwsze dane z analizy oficjalnych wyników wyborów do Dumy Państwowej. [?] Jak przyjmuje Szpilkin, frekwencja w niesfałszowanych obwodach wynosiła średnio 38% […], a Jedna Rosja otrzymała 31-33% głosów.

[Bardzo znacznego rozmiaru] fałszerstwa miały miejsce za pomocą systemu DEG (zdalnego głosowania elektronicznego). System ten został zastosowany w dwóch różnych wersjach ? federalnej (obwody Sewastopola, Kurska, Murmańska, Niżnego Nowogrodu, Rostowa i Jarosławia) oraz osobnej wersji dla okręgów moskiewskich. System DEG nie może być kontrolowany przez niezależnych obserwatorów, a wyniki głosowania w tym systemie zostały upublicznione z dużym opóźnieniem.

Po opublikowaniu wyników głosowania w DEG ujawniły się kolosalne różnice z wynikami głosowania w stacjonarnych lokalach wyborczych w Moskwie, zwłaszcza w obwodach jednomandatowych. Np. kandydat do Dumy z Michaił Łobanow (KPRF) wyprzedził swojego konkurenta z Jednej Rosji ? Popowa (prezenter telewizyjny, dziennikarz, propagandysta służący interesom ?partii władzy? w federalnych mediach) o 10 000 głosów, jednakże po dodaniu głosów z DEG został w tyle za Popowem o 20 000 głosów. [?] Bezpośrednio po podsumowaniu oficjalnych wyników wyborów przez Centralną Komisję Wyborczą, KPRF zadeklarowała, że ich nie uzna i wystąpiła z żądaniem unieważnienia wyników głosowania DEG i rezygnacji z tego systemu. [?]

Warto jednak wspomnieć o dwóch kwestiach:

1. Reakcja kierownictwa KPRF w osobie Ziuganowa była niejednoznaczna ? początkowo ogłosił nieuznanie głosowania DEG i wezwał do protestów, ale później zaczął wzywać do „zachowania spokoju”. Potwierdza to niezdecydowanie kierownictwa partii, obawę przed utratą ?ciepłych posadek? w parlamencie, a także pewien kompromis z ?partią władzy?.

2. W regionach KPRF, z wyjątkiem poszczególnych jej przedstawicieli, nie udziela poparcia swoim towarzyszom z Moskwy, co również potwierdza heterogeniczność partii, niezdecydowanie władz lokalnych i jej pełną zgodność z działaniami CKW. Np. członkowie Tendencji Socjalistycznej dowiedzieli się, że kierownictwo KPRF w obwodzie niżnonowogrodzkim jest ?zadowolone z wyników wyborów?, a protesty z ich strony raczej nie zostaną zorganizowane bez bezpośredniego polecenia z Moskwy.

Policyjny terror

Przed protestacyjnym wiecem 25 września, zorganizowanym w Moskwie, lewicowi działacze polityczni i przedstawiciele KPRF, którzy nie zgadzali się z wynikami wyborów, zostali zaatakowani przez machinę państwowych represji. Domy aktywistów zaczęli nachodzić przedstawiciele struktur władzy. Próbowali wywabić ich z mieszkań w celu nałożenia grzywny, aresztu lub bezpośredniego aresztowania. Policja ?dyżurowała? pod drzwiami aktywistów przez wiele godzin, np. przez 10 godzin próbowali wywabić zwolennika Alternatywy Socjalistycznej z mieszkania, odcięli prąd, wyrwali wizjer i grozili mu. Policja zablokowała również wyjście z gmachu Dumy, aby złapać deputowanych opozycji z KPRF, którzy byli zaangażowani w organizację akcji protestacyjnych. Komitet Miejski KPRF w Moskwie został również w tym samym celu otoczony kordonem sił bezpieczeństwa. Wszystko to wskazuje, że władze z całych sił starają się zastraszyć działaczy i protestujących, zapobiec dalszym akcjom, a także w represyjny sposób ?pacyfikować? niezadowolonych. Jest oczywiste, że obecny rząd w Rosji stracił poparcie wśród ludności, nie ma go wśród większości obywateli i obawia się reakcji na oczywiste fałszerstwa i uzurpację władzy w kraju. W Rosji właśnie teraz niszczone są ostatnie pozostałe instrumenty demokracji burżuazyjnej i reżim ostatecznie zbliża się w swym politycznym charakterze do absolutnie niedemokratycznego.

Klęska partii reformistycznych

Kierownictwo oportunistycznych partii reformistycznych zawsze boi się wygrania wyborów, nie jest gotowe do pełnej obrony głosów swoich wyborców i woli zgodzić się na kompromis z reżimem niż działać w interesie pracujących.

Na przykładzie KPRF widzimy wyraźnie, że tylko niewielka część partii aktywnie działa i uczestniczy w protestach, podczas gdy kierownictwo federalne i lokalni przywódcy w wielu regionach kraju wygłaszają sprzeczne deklaracje i okazują bierność, zgadzając się z polityką reżimu.

W tym przypadku konieczne jest wsparcie dla tej części KPRF, która faktycznie uczestniczy w walce z uzurpatorskim rządem, wyznaje idee postępowej lewicy i socjalizmu, a także wezwać tę część partii do aktywnych działań wobec własnego przywództwa, zarówno na poziomie federalnym, jak i regionalnym. Wezwania takie powinny być również skierowane do lewicowo nastrojonych mas pracujących. Wybory i większość miejsc w burżuazyjnych parlamentach nie wystarczą, by obalić kapitalizm.

Państwo jest zawsze narzędziem klasy rządzącej, służącym do podporządkowania innych klas. Dlatego zwycięskie partie reformistyczne w Europie (np. Syriza w Grecji) nadal działają w interesie klasy rządzącej i kapitalizmu. Sukcesy partii reformistycznych, którym udało się wygrać wybory, rozpadają się pod naporem neoliberalizmu na całym świecie.

Osiągnięcia socjaldemokracji są zawsze tymczasowe. Pamiętając o tym, rewolucyjni socjaliści powinni demaskować oportunizm reformistów, wskazywać pracownikom ich niepowodzenia, oferować klasie robotniczej rewolucyjny i konsekwentny program, a także podjąć wysiłek, by przedstawić pracownikom prawdę o oportunistycznej polityce KPRF. Działania te powinny w przyszłości doprowadzić powinny do wzrostu wpływów rewolucyjnych socjalistycznych ruchów i idei.

Tłumaczył Andrzej Witkowicz

Źródła:

1. ????????: ??????? ??????? ???????? 14 ??? ???????????? ???????. ??? ????????????? ??????? ??????? ???????? 31-33% (novayagazeta.ru)

2. https://t.me/socialtendency/533

Artykuł na podstawie tekstu witryny Tendencji Socjalistycznej ? siostrzanej organizacji Pracowniczej Demokracji w Rosji.

Oryginał artykułu online: https://tinyurl.com/2sf9x79a

Category: Wydarzenia i spotkania