Jak kobiety mogą osiągnąć wyzwolenie?

Zrozumienie ucisku względem kobiet jako produkt klasowości jest kluczowe, aby go przezwyciężyć, mówi Judith Orr

Ucisk względem kobiet wpływa na każdy aspekt ich życia – od uprzedmiotowienia naszych ciał po nierówne płace.

Wiele osób słusznie ogarnia wściekłość na myśl o tym, w jaki sposób traktuje się kobiety i wiele chce poprawić ich sytuację. A idee feministyczne są często punktem wyjścia, działalności i zaangażowania politycznego.

Socjaliści i socjalistki stają po stronie wszystkich walczących z seksizmem. Pomagamy budować kampanie na rzecz praw do aborcji, równych wynagrodzeń i sprzeciwiamy się dyskryminacji. Lecz twierdzimy również, że chociaż ucisk nie może być zredukowany do klasy, jest on zakorzeniony w powstaniu społeczeństw klasowych i rodziny.

Feminizm zawsze obejmował szerokie spektrum i wiele różnych nurtów politycznych. Jednak nie postrzega fundamentalnego podziału w społeczeństwie, jako tego między klasami. Wiele feministek uważa, że najważniejszy podział w społeczeństwie to podział na kobiety i mężczyzn.

Toczone są coraz to nowe debaty na ten temat, ale także powracające spory na temat ucisku. Niektóre feministki twierdzą, że ucisk jest zakorzeniony w indywidualnych relacjach z mężczyznami. Mówią, że mężczyźni korzystają z opresji względem kobiet.

Niektóre zgadzają się, że jedność między mężczyznami i kobietami jest na dłuższą metę pożądana. Twierdzą jednak, że na krótką metę mężczyźni mają interes w ucisku kobiet z powodu takich korzyści, jak praca kobiet w domu.

Jednak opresja względem kobiet oraz seksizm dzielą pracowników i osłabiają klasę pracowniczą. Nawet na krótką metę sprawia to, że klasa rządząca bardziej jest w stanie przeforsowywać ataki na zwykłych ludzi – zarówno na mężczyzn, jak i na kobiety.

Ważne jest również przyjrzenie się roli, jaką w społeczeństwach klasowych odgrywa rodzina. Jest to instytucja, która służy interesom kapitału, a nie pojedynczych mężczyzn. Rodzina pomaga zminimalizować koszty reprodukcji następnego pokolenia pracowników, ponoszone przez klasę rządzącą. Dlatego rodzina jest przez nią chętnie podtrzymywana.

Chociaż sposoby organizacji życia rodziny podlegają nieustannym zmianom, ideologia i rola ekonomiczna pozostają takie same.

Nasi władcy nie chcą, aby zwykłych ludzi połączył wspólny interes. Pragną, aby pracownicy czuli się częścią systemu.

Dlatego popierają ideę czerpania korzyści przez mężczyzn z tego systemu – i dlatego niektórzy mężczyźni z klasy pracowniczej uważają, że czerpią korzyści z ucisku kobiet.

Jednak świadomość niektórych pracowników płci męskiej niekoniecznie odzwierciedla rzeczywistość.

Jak pisał Karol Marks w Kapitale, cała nauka byłaby zbyteczna, gdyby wygląd zewnętrzny i istota rzeczy bezpośrednio się zbiegały.

Mężczyźni z klasy pracowniczej mają obiektywny interes w zjednoczeniu się z kobietami z klasy pracowniczej w odpieraniu ataków i walce o lepszy świat.

Patriarchat

Koncentrowanie się na pojedynczych mężczyznach zamiast na opresji systemowej napędza argument, że to męska władza powoduje ucisk kobiet. Zakłada, że wszyscy mężczyźni mają władzę nad wszystkimi kobietami.

Ten pogląd, powszechnie określany jako patriarchat, może odzwierciedlać to, jakim społeczeństwo wydaje się być. Ale nie pomaga nam ani zrozumieć korzeni i natury ucisku, ani jego użytecznej funkcji dla kapitału.

Zamiast tego umacnia fragmentyzację wewnątrz klasy pracowniczej i postrzega ucisk jako niezmienną cechę społeczeństwa ludzkiego, bez możliwości zmiany.

Jest to błąd tych, którzy opowiadają się za formą „teorii przywileju”.

Ta teoria nie jest nowa, ale zyskuje popularność jako sposób na wyjaśnienie ucisku. Opiera się na idei, że jeśli na przykład jesteś biały lub jesteś mężczyzną, zyskujesz przywilej, będąc po prostu częścią ”dominującej” części społeczeństwa.

Zatem biały człowiek z klasy pracowniczej podobno korzysta z przywileju bycia białym i bycia mężczyzną w rasistowskim i seksistowskim społeczeństwie. Redukuje to nierówność strukturalną i ucisk do relacji między jednostkami.

Ci, którzy są postrzegani jako bardziej uprzywilejowani, są uważani za część problemu, a nie potencjalną część jego rozwiązania. Biali, mężczyźni i osoby heteroseksualne nie są brani pod uwagę w możliwości odgrywania jakiejkolwiek roli w zmaganiach o lepsze jutro.

Logika tego jest taka, że jeśli wszyscy biali mężczyźni mają ten sam interes, to wszystkie kobiety powinny się organizować oddzielnie, wszystkie czarne kobiety powinny być od nich oddzielone i tak dalej. Ale dzielenie się na coraz bardziej zmniejszające się kręgi wokół określonych form ucisku zmniejsza naszą zbiorową siłę.

Musimy walczyć tam, gdzie mamy siłę – a walka z uciskiem wzmacnia naszą stronę. Socjaliści i socjalistki przeciwstawiają się seksizmowi wszędzie tam, gdziekolwiek występuje, bez względu na kogo jest on skierowany. Wszelkie formy ucisku mogą być użyte przez naszych panujących, by nas podzielić.

Rosyjski rewolucjonista Lenin argumentował, że socjalist(k)a ma być „trybunem ludowym”, i być w stanie zareagować „na wszystkie i wszelkie przejawy samowoli i ucisku, przemocy i nadużyć, bez względu na to, jakich klas one dotyczą”.

Jednak to właśnie klasowość stanowi kluczowy podział w społeczeństwie. Dla socjalistów i socjalistek klasa nie jest kategorią, do której należysz ze względu na swoje dochody lub zakres obowiązków. Jest to relacja społeczna między tymi, którzy muszą sprzedać swoją zdolność do pracy, a tymi, którzy czerpią korzyści z nadwyżki, jaką tworzy ta praca.

Fakt, że ma miejsce wykorzystywanie pracowników i pracownic dla zysku oznacza, że ??są niezbędni dla systemu. Zbiorowa siła pracownicza ? kobiet i mężczyzn ? daje możliwość walki o reformy w systemie, ale także rzucenia wyzwania samemu systemowi.

Walka jest stałą cechą kapitalizmu. Pracownicy i pracownice są zmuszani do działania niezależnie od poziomu ich świadomości klasowej.

Walcząc, mogą zobaczyć swoją siłę – i ich wspólne interesy przeciwko szefom. Daje to możliwość stworzenia świata wolnego od ucisku.

Nie chodzi o to, że klasa pracownicza prowadzi walkę w imieniu kobiet. Masy kobiet odnajdą swoją siłę wewnątrz klasy pracowniczej.

Wsparte tą siłą możemy wygrać nasze wyzwolenie.

Tłumaczyła Marta Pych

Nie dla legalizacji przemocy domowej!
Trwają ataki prawicy na prawa kobiet i dzieci. 30 marca projekt ustawy „Tak dla rodziny, nie dla gender” został skierowany do dalszych prac w komisjach sejmowych. Projekt zawiera wypowiedzenie przez Polskę tzw. konwencji stambulskiej, dotyczącej zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. W przygotowanie projektu zaangażowane były Chrześcijański Kongres Społeczny fundamentalisty Marka Jurka oraz skrajnie prawicowy gang prawników Ordo Iuris.

Tags: Featured

Category: Gazeta - kwiecień 2021, Gazeta - kwiecień 2021 - cd.