Dlaczego wspieramy wyzwolenie narodowe?

Walki, które mają miejsce się w krajach kolonialnych, jednoczą całą ludność przeciwko imperialistycznemu panowaniu

Dzisiejszy świat jest zdominowany przez państwa narodowe, które rywalizują ze sobą o gospodarczą i polityczną kontrolę.

W swoim dążeniu do władzy państwa imperialistyczne podbijają i grabią słabsze kraje, aby zaspokajać swoje własne cele. W konsekwencji w podbijanych krajach rozwija się opór, wokół którego próbuje się zjednoczyć całą ludność przeciwko imperialistycznemu panowaniu.

Front Wyzwolenia Narodowego (NLF) walczący przeciwko armii Stanów Zjednoczonych w Wietnamie Południowym w latach 70-tych jest tego przykładem.

Tam właśnie NLF powstał przeciwko imperialistycznej dominacji USA. Aby osiągnąć wyzwolenie narodowe, musiano pozbyć się amerykańskiego imperializmu i zależnych od niego sił społecznych.

Żądanie samostanowienia było napędzane przez ucisk, jakiego doświadczali mieszkańcy z rąk imperializmu – globalnego systemu, w którym państwa każdej wielkości są rywalami.

Walka o niepodległość Indii w latach czterdziestych XX wieku i późniejsza porażka Wielkiej Brytanii spowodowały głęboki kryzys polityczny i były znaczącymi ciosami dla imperializmu.

Prawdziwe walki narodowo-wyzwoleńcze, takie jak dzisiejsza walka Palestyńczyków, przyczyniają się bezpośrednio do podważenia globalnego systemu imperialistycznego.

Z tego powodu rewolucyjni socjaliści w krajach imperialistycznych powinni bezwarunkowo wspierać takie walki.

Światowy system imperialistyczny może prowadzić do ucisku całych narodów, grozić niekończącą się wojną i wypompowywaniem bogactwa z mniej potężnych krajów.

Walka z tym uciskiem może wyprowadzić na ulice ludzi ze wszystkich klas społecznych.

Kluczowe jest to, że dla pracowników na Zachodzie, zachodnie państwa imperialistyczne, które często próbują zmiażdżyć walki narodowowyzwoleńcze, są największym wrogiem.

Wspieranie walk narodowo-wyzwoleńczych jest również sposobem na pozyskanie pracowników z krajów imperialistycznych do poparcia prawa uciskanych narodów do samostanowienia.

Może to przełamać zakorzenione w ich głowach idee patriotyczne lub szowinistyczne.

Jest to metoda walki z reakcyjnymi ideami i sprzeciwiania utoż- samianiu się pracowników z imperialistyczną klasą rządzącą i jej celami.

Możemy sobie wyobrazić skutki porażki ruchu narodowowyzwoleń-czego.

Jeśli kraje imperialistyczne udaremnią cele takich ruchów, staną się silniejsze jeśli chodzi o opieranie się żądaniom pracowników.

Walki narodowowyzwoleńcze oznaczają, że klasy rządzące krajów imperialistycznych muszą stawić czoła dodatkowemu przeciwnikowi, jak również jej własnej klasie pracowniczej.

Socjaliści mogą zachęcać do wyzwolenia narodowego poprzez mechanizmy walki klasowej, które wykraczają poza cele wyzwolenia narodowego.

Ale wspierać bezwarunkowo nie oznacza, że bezkrytyczne. Ruchy narodowowyzwoleńcze są często prowadzone przez ugrupowania lokalnych klas wyższych i średnich.

Oznacza to, że będą miały poważne słabości – będą przerażone rozpętaniem pełnej walki klasowej od dołu.

Trajektoria ruchu często polega na zdobywaniu przestrzeni w ramach systemu kapitalistycznego.

Socjaliści w krajach, w których toczy się prawdziwa walka narodowowyzwoleńcza, powinni wspierać walkę, ale pozostać niezależni.

Zachowując niezależność, socjaliści mogą wspierać tę walkę, jednocześnie ostrzegając, że nie można ufać przywódcom klasy średniej lub wyższej.

W naszym imperialistycznym systemie walka, która zaczyna się od żądań wyzwolenia narodowego, może zakończyć się żądaniami socjalizmu.

Bałkany

Rewolucyjni socjaliści w krajach imperialistycznych nie wspierają walk narodowych, których triumf wzmocniłby imperializm.

Na Bałkanach wieloetniczna Jugosławia pogrążyła się w walkach i czystkach etnicznych w latach 90-tych.

Armia Wyzwolenia Kosowa (AWK) rozwinęła się wśród najbiedniejszej i najbardziej uciskanej grupy, kosowskich Albańczyków.

Ale AWK zaczęła sprzymierzać się z zachodnimi siłami imperialistycznymi i stała się narzędziem tych sił. Żądanie natychmiastowej niepodległości Kosowa stało się reakcyjne.

Punktem wyjścia jest istnienie imperializmu i potrzeba rewolucyjnej strategii dostosowanej do dominacji kapitalizmu na skalę światową.

Jak argumentował rosyjski rewolucjonista Lew Trocki, socjaliści muszą mieć taki „stosunek do uciskanych narodów, nawet tych najbardziej zacofanych, który uważa je nie tylko za przedmioty, ale także za podmioty polityki”.

Thomas Foster
Tłumaczył Marek Uchan

Tags: Featured

Category: Gazeta - czerwiec 2024, Gazeta - czerwiec 2024 - cd.