USA: tysiące pracowników sektora motoryzacyjnego dołącza do strajków

Strajkuje niemal 46 000 pracowników – ale to wciąż mniej niż 150 000, które mogłoby wziąć udział w akcji

Niemal 7 000 pracowników sektora motoryzacyjnego w USA dołączyło do trwającego obecnie ogólnokrajowego strajku w walce o wynagrodzenia. To pracownicy najbardziej dochodowego zakładu firmy Stellantis na świecie.

23 października, o dziesiątej rano, pracownicy masowo opuścili zakład montażowy Sterling Heights (SHAP) nieopodal Detroit, gdzie produkowane są pickupy Ram 1500. Skandowali: “No bucks, no trucks” (Nie ma kasy, nie ma ciężarówek).

Następnego dnia związek zawodowy wezwał 5 000 pracowników zakładu Arlington w Teksasie, największego zakładu General Motors na terenie USA, do wstrzymania pracy.

Nadal nie jest za wcześnie, aby liderzy związku zawodowego UAW eskalowali akcję. 46 000 pracowników w tej chwili strajkuje przeciw tzw. “Wielkiej Trójce” — Ford, General Motors (GM) i Stellantis. To nadal o wiele mniej niż 150 000 osób, które razem mogłoby strajkować, choć od rozpoczęcia akcji minęło już sześć tygodni.

„Niektórzy młodsi ludzie zaczepiali nas codziennie, pytając się kiedy dołączymy” – powiedział Charles Archard portalowi Labor Notes. Jest on pełnoetatowym członkiem Oddziału 1700 UAW w zakładzie SHAP.

SHAP zazwyczaj pracuje całodobowo, w trybie trzyzmianowym, z mnóstwem zaplanowanych sobotnich nadgodzin. To pozwoliło spółce zgromadzić 114-dniowy zapas modelu Ram 1500, redukując wpływ ukierunkowanego strajku.

Oddział 1700 wyróżnia się szczególnie bojową historią, a więc spodziewał się wcześniejszej mobilizacji. To właśnie ten oddział stanął na czele odrzucenia krajowego kontraktu Chryslera w 2015 roku, co zmusiło władze związkowe z powrotem do stołu negocjacyjnego celem zawarcia lepszej umowy.

W 2009 roku, gdy Chrysler ogłosił plany zamknięcia zakładu Sterling Heights, kampania pod tytułem “Keep Shap Open” (SHAP pozostanie otwarty) odniosła zwycięstwo. Lokalni przedstawiciele sprzeciwili się także krajowym ustępstwom władz związkowych w 2007 roku, wobec których obecnie protestują pracownicy.

Szefowie także eskalują działania. Poza tysiącami przestojów w zakładach na terenie USA wskutek strajku, koncerny podejmują kroki również na arenie międzynarodowej. Przestoje sprawiają, że pracownikom którzy nie strajkują, mówi się, by nie stawiali się do pracy. Stali pracownicy otrzymują tylko podstawowe wynagrodzenie, a liczni pracownicy tymczasowi i zatrudnieni na krótki kontrakt mogą praktycznie nic nie dostać.

21 października GM ogłosiło masowe przestoje w trzech zakładach w Sao Paulo, w Brazylii, bez wcześniejszego uprzedzenia pracowników. To jednak tylko rozszerzyło walkę. 23 października tysiące pracowników w trzech fabrykach GM w Sao Paulo rozpoczęło strajki.

Pracownicy zakładów w Sao Jose dos Campos, Sao Caetano do Sul i Mogi das Cruzes strajkują „dopóki nie zwyciężymy”. Związek Sindmetal oświadczył, że zakłady „wznowią produkcję dopiero po odwołaniu cięć etatów i zapewnieniu każdemu stabilnego zatrudnienia”.

UAW zażądało 40% podwyżki płac w zakładach Wielkiej Trójki w ciągu czterech lat i 32-godzinnego tygodnia pracy bez obniżki wynagrodzeń. Żąda także zniesienia wielopoziomowego systemu zatrudnienia narzuconego przez szefów i przepchniętego przez prezydenta Baracka Obamę podczas kryzysu bankowego.

Zatrudniający przyjęli obecnie ofertę płacową wysokości około 23% w ciągu czterech lat — znacznie mniej niż żądał związek zawodowy. Prezydent UAW Shawn Fain powiedział, że „pozostaje jeszcze wiele do wygrania”, jednak dodał też, że negocjacje dobiegają końca.

Ford, GM i Stellantis zarobiły łącznie prawie 24 miliardów dolarów w ciągu tylko pierwszych sześciu miesięcy tego roku. Jest więc wystarczająco pieniędzy, aby wywalczyć całość żądania. Ale to będzie wymagać szybkiej mobilizacji wszystkich 150 000 pracowników, aby znacznie mocniej przycisnąć szefostwo.

Charlie Kimber
Tłumaczył Antoni Wiśniewski

Tags: Featured

Category: Gazeta - listopad 2023, Gazeta - listopad 2023 - 2cd.