Wojna w Europie Wschodniej?

Od zeszłego miesiąca konflikt zbrojny w południowo-wschodniej Ukrainie może ponownie wejść w ?fazę gorącą?. Media ukraińskie, europejskie i opozycyjne rosyjskie zarzucają władzom Federacji Rosyjskiej ściąganie sił zbrojnych do granicy z Ukrainą w celu wtargnięcia na jej terytorium.

Z kolei prorządowe media rosyjskie zarzucają Ukrainie i NATO przygotowania do zerwania rozejmu z nieuznawanymi republikami Doniecka i Ługańska.

Europejskie dowództwo sił zbrojnych USA (EUCOM) postawiło armię w stan maksymalnej gotowości z powodu przemieszczania się wojsk rosyjskich. W tym samym czasie armia rosyjska znajduje się już bardzo blisko granicy z Ukrainą.

Ukraina: pomiędzy dwoma imperializmami

Rosja czerpie korzyści z kontynuacji wojny w południowo-wschodniej Ukrainie z tego powodu, że przedłużający się konflikt nie pozwala Ukrainie zostać oficjalnym członkiem NATO i wstąpić do UE. Jeśli Ukraina przystąpi do tych sojuszy, Rosja otrzyma mocny policzek na swoim ?podwórku?, co może stanowić precedens dla innych zależnych od niej państw i pociągnąć za sobą reakcję łańcuchową.

USA i NATO dążą do wywarcia presji na Kreml, aby ostatecznie wprowadzić Ukrainę w sferę swoich interesów. Amerykański imperializm jest najpotężniejszy na świecie, w ciągu ostatnich 7 lat wyparł większość rosyjskiego kapitału z Ukrainy, zastępując go własnym. Reakcyjna klasa rządząca Ukrainy otrzymuje dziś amerykańską pomoc gospodarczą i wsparcie polityczne, do Kijowa płyną duże dotacje pieniężne od zachodnich instytucji finansowych (takich jak MFW), ukraińska armia otrzymuje wsparcie od swoich europejskich ?kolegów?, a wszystko to stawia Ukrainę w pozycji państwa zależnego.

Z drugiej strony byłoby dużym błędem zakładać, że kapitał rosyjski nie ma dziś wpływu na Ukrainę lub ma go tylko na okupowanych terenach południa i południowego-wschodu. Rosyjski imperializm wpływa na Ukrainę za pomocą długów, kredytów, inwestycji, zamrożonych i aktywnymi kontraktów na duże i małe projekty, niskich pensji emigrantów zarobkowych, traktatów wojskowych i międzynarodowych, a także presji językowej i kulturowej. Rosyjski imperializm robi wszystko, co w jego mocy, aby zapobiec bardziej samodzielnemu rozwojowi Ukrainy. Pamiętając o tym, można stwierdzić, że Ukraina jest rozrywana na części przez dwa imperializmy ? „wschodni” i „zachodni”.

Konflikt międzynarodowy

W rosyjskim ruchu lewicowym dominuje pogląd, że strona ukraińska jest w takim samym stopniu winna zaistnienia konfliktu zbrojnego na terenie obwodów donieckiego i ługańskiego, jak strona rosyjska. Większość lewicy w Rosji wychodzi z założenia, że Ukraina jest jedną z ?mocnych? stron, podczas gdy ?ŁRL? i ?DRL? [?Republiki Ludowe? Ługańska i Doniecka] są uważane za ?słabą? stronę, zapominając o tym, że rozpatrywany konflikt jest w planie historycznym konfliktem narodu uciskanego i uciskającego.

Zwracając uwagę na opisany powyżej stan rzeczy, stanowisko większości rosyjskiej lewicy uważamy za nieodpowiadające rzeczywistości. Po 7 latach od wybuchu wojny jest oczywiste, że Federacja Rosyjska udziela militarnego wsparcia kontrolowanym przez siebie formacjom separatystów, istnieją bezpośrednie dowody na udział Rosji w prowadzeniu działań wojennych na południowym-wschodzie Ukrainy. Rosja nie ukrywa też, że jej wojska były obecne na Krymie przed ?referendum? w sprawie niepodległości.

W takiej sytuacji można wysnuć wniosek, że to Ukraina jest ?słabą? stroną i występuje tutaj w roli ?ofiary? walki imperializmów. Zwycięstwo rosyjskiego imperializmu może w perspektywie doprowadzić do znacznych strat terytorialnych ze strony Ukrainy. I ? choć wydaje się to mało prawdopodobne ? w najgorszym przypadku przed ludnością Ukrainy stoi groźba utraty państwowości. Tego rodzaju skutki doprowadzą do najbardziej reakcyjnych konsekwencji: wzmocnienia pozycji rosyjskiej imperialistycznej klasy rządzącej, zwiększenia jej drapieżności i agresywności, a także dalszej ekspansji rosyjskiej i rozszerzenia wpływów w skali międzynarodowej.

Szybkie zwycięstwo ukraińskiej klasy rządzącej wydaje się nam również reakcyjne ? umocni to jej położenie, wzmocni pozycję i zapoczątkuje nową falę radykalnego ukraińskiego nacjonalizmu. Oprócz tego taki wynik wydarzeń doprowadzi do umocnienia dominacji zachodnich imperialistów na Ukrainie. I chociaż strona ukraińska obecnie nie rości sobie pretensji do terytoriów państw sąsiednich i nie ma ambicji imperialistycznych, z powyższych powodów uważamy za niewłaściwe wspieranie ukraińskiej reakcyjnej burżuazji w tej wojnie.

Zadania lewicy

Ryzykując powtarzanie się, uważamy za konieczne wskazanie, że głównym zadaniem ruchów lewicowych działających w państwach imperialistycznych jest przeciwstawienie się swemu ?własnemu? imperializmowi ? i tu właściwa będzie nienaruszalna zasada ?główny wróg jest zawsze u siebie?. Nie można jednak zapominać o niedopuszczalności popierania w tym przypadku ?obcego imperializmu?. Oba imperializmy ? ?wschodni? i ?zachodni? ? są jednakowo reakcyjne, niezależnie od tego, który z nich dysponuje większą potęgą.

Nie jesteśmy przedstawicielami ukraińskiej lewicy, tym niemniej podejmiemy próbę zorientowania się w zadaniach lewicy działającej na Ukrainie. Ukraińska lewica stoi przed podwójnym wyzwaniem. Po pierwsze, trzeba toczyć walkę z imperialistami, którzy rozrywają kraj na strzępy, a także przeciwko ?swojemu? rządowi, który sprzyja umocnieniu tu sił imperializmu. Po drugie, konieczne jest przeciwstawienie się ekspansji zbrojnej, która może prowadzić nie tylko do zaostrzenia się sprzeczności etnicznych, wzrostu sił szowinistycznych i faszystowskich, ucisku kulturowego, ale także do utraty państwowości ukraińskiej.

Stojąc na stanowisku dwoistości zadań ukraińskiej lewicy, można stwierdzić, że dopiero wraz z obaleniem obecnego rządu w Kijowie i zastąpieniem go demokratycznym rządem robotniczym zaistnieje szansa na pozbycie się imperialistycznej zależności Ukrainy oraz uchronienie kraju i społeczeństwa przed zbrojną agresją z jakiejkolwiek strony.

Ani ukraińska, ani rosyjska, ani zachodnia burżuazja nie są w stanie rozwiązać tego konfliktu bez tragicznych konsekwencji. Wynik wojny w sytuacji dominującej roli kapitalistów doprowadzi do nowych konfliktów, jeszcze większych, jeszcze bardziej krwawych. Tylko władza klasy robotniczej, przy wsparciu innych uciskanych klas i grup, jest w stanie rozwiązać istniejący konflikt z pożądanym wynikiem.

14.04.2021

Tłumaczył Andrzej Witkowicz

Tekst ten otrzymaliśmy od działającego w Rosji ugrupowania: Tendencji Socjalistycznej.

Ich witryna: www.socialisttendency.org/

Tags: Featured

Category: Gazeta ? maj 2021, Gazeta ? maj 2021 - cd.