Rozwiązania dotyczące zmian klimatu muszą opierać się kolonializmowi
zbudowane na skradzionej ziemi.
W miarę jak Ziemia się ociepla, jest zrozumiałe, że aktywistów przyciągają argumenty pokazujące, jak technologia rozwiązuje problemy zmiany klimatu.
Jednak te rozwiązania utrwalają kolonializm – ignorują potrzeby i interesy ludzi, którzy żyją w danym regionie. Utrzymują istniejące relacje, które zubożyły Globalne Południe.
Niedawno wydana książka pod redakcją Hamzy Hamouchene i Katie Sandwell Demontaż zielonego kolonializmu (Dismantling Green Colonialism) dobrze ilustruje ten punkt widzenia. Pokazuje, w jaki sposób państwa Zatoki Perskiej stały się biegłe w “zazielenianiu się”, aby uzasadnić swoją ciągłą dominację jako dostawcy energii z paliw kopalnych.
Izrael wykorzystał zieloną energię, aby podkreślić wartość swojego istnienia wśród bogatych w ropę naftową krajów arabskich.
Plan Desertec 3.0 ma na celu stworzenie systemu globalnej energii odnawialnej w regionach pustynnych. Hamza pisze, że „wpisuje się on w program konsolidacji Twierdzy Europa i rozszerzenia nieludzkiego reżimu imperializmu granicznego, jednocześnie próbując wykorzystać tani potencjał energetyczny Afryki Północnej, który również opiera się na niedowartościowanej i zdyscyplinowanej sile roboczej”. Takie programy są atrakcyjne dla kapitalizmu, ponieważ nie stanowią wyzwania dla istniejącego systemu.
Jeśli program zostanie wdrożony, zasoby naturalne Afryki zostaną ponownie wykorzystane w interesie europejskiego kapitału. Plany instalacji paneli słonecznych na tysiącach hektarów Afryki Północnej nie przynoszą jej mieszkańcom korzyści i ignorują nawet fakt, że tam mieszkają.
Skradziona ziemia
Największa na świecie istniejąca elektrownia słoneczna znajduje się w pobliżu Ouarzazate w Maroku. Obszar o powierzchni ok. 1200 hektarów został zbudowany na ziemi skradzionej rdzennym mieszkańcom, Amazygom.
Idea, że Afryka Północna jest pustą ziemią, przeznaczoną do eksploatacji przez międzynarodowe korporacje energetyczne w interesie europejskiego kapitalizmu jest po prostu kolejnym przykładem osadniczego kolo- nializmu.
„Ludzie mówią o sprawie, jak o pustyni, która nie jest wykorzystywana, ale dla ludzi tutaj to nie jest pustynia, to jest pastwisko. To ich terytorium, a ich przyszłość opiera się na tej ziemi. Kiedy zabierasz moją ziemię, zabierasz mi tlen” – powiedział jeden z protestujących o Ouarzazate. Hamza i współautorzy książki udokumentowali, jak ludzie protestujący przeciwko projektom energii odnawialnej, które kradną ich ziemię, często spotykają się z ciężkimi represjami.
W całej historii kolonializmu w Afryce zachodnie rządy i międzynarodowe koncerny budowały infrastrukturę, aby ukraść bogactwo miejscowej ludności.
W XIX wieku budowa linii kolejowych w Afryce i Azji zapewniła, że towary i zasoby mogły szybko dotrzeć na globalną Północ, podczas gdy lokalni mieszkańcy zarabiali marne grosze, a ich kraje ubożały.
Plany generowania energii ze słońca, które świeci w Afryce Północnej, opierają się na imperialistycznym sposobie myślenia, w którym ludzie i zasoby naturalne są jedynie czynnikami napędzającymi akumulację kapitału.
Zmiana klimatu ma miejsce, ponieważ niekończące się dążenie kapitalizmu do maksymalizacji zysku wymaga nienasyconego nigdy wykorzystania paliw kopalnych i zasobów naturalnych.
Jednak rozwiązanie problemu nie leży w technologiach – wymaga zakwestionowania samego kapitalizmu. Bez tego, narzucane mieszkańcom Globalnego Południa schematy będą jedynie powielać niesprawiedliwość i nierówności.
Nie oznacza to, że nie potrzebujemy energii słonecznej. Jednak zrównoważony system energetyczny może zadziałać skutecznie tylko poprzez demokratyczną dyskusję, która stawia zwykłych ludzi w centrum decyzji o ich własnym losie.
Martin Empson
Tłumaczył Marek Uchan
Category: Gazeta - lipiec-sierpień 2024, Gazeta - lipiec-sierpień 2024 - 2cd.
Subscribe
If you enjoyed this article, subscribe to receive more just like it.
