Kino: ?Kafarnaum? Nadine Labaki – Cierpienie oczami dziecka
Film opowiada o chłopcu, który pozwał swoich rodziców z tego powodu, że nie dali mu godnych warunków życia. Cały film skupia się jednak na wydarzeniach sprzed rozprawy.
Poznajemy życie Zejna. Chłopiec w wieku 12 lat musi pracować i podejmować decyzje, które powinno się podejmować w wieku o wiele starszym. Zejn mieszka w mieszkaniu, które można uznać za mieszkanie tylko dlatego, że ma cztery ściany i drzwi. Wraz z nim mieszkają jego rodzeństwo i rodzice. Oboje rodziców stosują przemoc psychiczną i fizyczną wobec dzieci. W dodatku to Zejn musi pracować. (Matka sprzedaje narkotyki, a o pracy ojca nic nie wspomniano).
Czarę goryczy przelewa fakt, że siostra Sahar zostaje sprzedana starszemu mężczyźnie. Zejn postanawia uciec. Przybywa do miasta, gdzie pod dach przyjmuje go nielegalna imigrantka z Etiopii, wychowująca potajemnie dziecko ze strachu przed deportacją.
Etiopka żyje w jeszcze gorszych warunkach niż rodzice Zejna, ale jednak kocha swoje dziecko, co pokazuje, że stan portfela nie jest wyznacznikiem człowieczeństwa.
Po wielu przejściach Zejn trafia do Zakładu Poprawczego w Rumija, gdzie pozywa swoich rodziców.
Wyjątkowość filmu
Nadina Labaki chciała pokazać za pomocą filmu rzeczywistość, jaka istnieje, a o której się nie mówi. Na samym początku filmu jest z nią wywiad, w którym mówi, że liczby i wykresy o biedzie nie uderzają tak mocno, póki nie zobaczy się jej na własne oczy. Opowiada również, że w filmie brali udział zwykli ludzie, zwykłe dzieci, żeby móc pokazać ich prawdziwy gniew. Jej bohaterowie są z krwi i kości, mają w sobie uczucia i przede wszystkim nienawiść do świata, w jakim żyją. (Warto wspomnieć, że główny bohater Zejn, w rzeczywistości też się nazwa Zejn i jest uchodźcą z Syrii, w czasie kręcenia filmu mieszkającym w Libanie.)
Jest to poruszający film, który nie ucieka od świata realnego, a pokazuje rzeczywistość oczami dziecka. Nadina pokazuje, że dzieciństwo nie jest zawsze czasem najszczęśliwszym, lecz, jak to ujął świetnie Lew Trocki: ?Olbrzymia większość ludzi, o ile w ogóle spogląda wstecz, widzi co innego: ponure, głodne, zależne dzieciństwo. Życie krzywdzi słabych, a któż jest słabszy od dziecka?? (Moje Życie).
Wywiad z dziećmi
Jako mocny argument za filmem można powiedzieć, iż przed nakręceniem filmu przeprowadzono wywiad z ponad setką dzieci dotkniętych biedą w Libanie. Ponad połowa dzieci mówiła, że woli umrzeć niż żyć na tym świecie.
Powinno powstawać coraz więcej filmów pokazujących dzieci jako ludzi, którzy mają takie same prawa do godnego życia i szacunku jak ?dorośli?.
Mam nadzieje, że Kafarnaum nada filmom nowy kierunek.
Mateusz P.
Reżyseria: Nadine Labaki
Scenariusz: Nadine Labaki, Khaled Mouzanar, Michelle Kesrouani, Jihad Hojeily
Czas trwanie filmu: 123 minut
Category: Gazeta - maj 2019, Gazeta - maj 2019 - cd.